Banknoty i znaczki pocztowe Generalnej Guberni

SS Galizien i UPA

Według szacunków Ukraińskich w 1942 r., w dystrykcie galicyjskim mieszkało ok. 4 mln528 tyś mieszkańców w tym ok. 3 mln 247 tyś Ukraińców, ok. 958 tyś. Polaków, ok. 278 tyś. Żydów i ok. 43 tyś. Niemców. W porównaniu z szacunków z 1939 r., ubytek Polaków wyniósł ponad 905 tyś., a Ukraińców wzrósł o ponad 524 tyś. Ukraiński Centralny Komitet za pomoc w ściąganiu kontyngentów oraz organizację akcji werbunkowej na roboty do Niemiec, uzyskał szerokie uprawnienia jako organizator legalnego życia kulturalnego na Ukrainie. Niemcy faworyzowali Ukraińców kosztem Polaków, w roku szkolnym 1941/42 Ukraińcy na terenie GG dystryktu Galicja dysponowali 13 szkołami średnimi oraz 4 seminariami pedagogicznymi, natomiast młodzież polska była pozbawiona wszelkiej formy nauczania, na 382 wójtów i burmistrzów, tylko 3 było Polakami. Za apogeum współpracy Ukraińsko Niemieckiej można uznać tworzenie od kwietnia 1943 r., Ukraińskiej dywizji SS Galizien (Hałyczyna), popieranej przez OUN Andrija Melnyka.

Działalność sowieckiej partyzantki i masowe represje niemieckie wobec ludności ukraińskiej, doprowadziły do zorganizowanych form zbrojnego oporu. Największym i najbardziej znanym był ruch kierowany przez Tarasa Bulbę- Borowcia, przed wojną związanego z orientacją petlurowska. Na pograniczu Polesia i Wołynia utworzył on tzw. Sicz Poleska i przystąpił do organizowania partyzantki, walczącej tak z Sowietami jak i Niemcami. Swoje oddziały Bulba nazwał Ukraińską Powstańcza Armią (UPA) Działalność Bulby bardzo zaniepokoiła OUN Bandery, który wcześniej wymordował działaczy OUN Melnyka i podporządkował ją sobie. Banderowcom udało się opanować na początek oddziały policji Ukraińskiej służącej Niemcom, a jesienią 1942 r powstały pierwsze odziały partyzanckie banderowców na Wołyniu. Wsławiły się one walkami z partyzantką Sowiecką i likwidacją polskich osiedli oskarżanych o współpracę z tą partyzantka. W 1943 r do lasu zbiegło 5 tyś. Policjantów ukraińskich, ich przejście na stronę Banderowców przesądziło o losie innych oddziałów ukraińskich, zostały one rozbite, lub podporządkowały się banderowcom, którzy też przejęli tak popularną na Wołyniu nazwę UPA. Służba bezpieczeństwa zorganizowana na wzór Gestapo, mordowała nie tylko Polaków, ale także Ukraińców przeciwnych OUN-UPA.

Pierwszego zbiorowego mordu, do którego UPA się przyznała, to wymordowanie 500 Polaków w Janowej Dolinie, 21/22.04.1943 r.